Wegetarianizm to nie współczesny trend czy wymysł tej dzisiejszej młodzieży. Wegetarianizm to styl życia promowany w różnych środowiskach I z różnych powodów, który od bardzo dawna towarzyszy człowiekowi. Dlatego nie ma co się przejmować niepotrzebnymi komentarzami na temat tego rodzaju diety. Stosowana jest ona bowiem przez naszych przodów od wielu wieków.
Starożytność
Kiedy powstały pierwsze rozwinięte społeczeństwa, razem z nimi na świat przyszły i rozpowszechnione zostały ludzkie idee, wierzenia, myśli, filozofie. Już wtedy zauważono związek z rozwojem duchowym oraz umysłowym człowieka a jego dietą. Jednym z najsłynniejszych wegetarian starożytnej Grecji i postacią znaną przez wszystkie osoby zaznajomione z podstawami matematyki był Pitagoras. Głęboko wierzył, że odstawienie mięsa ćwiczy ludzką duszę i sprawia, że człowiek staje się bardziej wstrzemięźliwy. Grecki filozof uważał też, że krzywdząc zwierzęta uczy się ludzi krzywdzić siebie nawzajem a osoby przyczyniające się do śmierci i zadające ból oraz cierpienie nie zaznają miłości ani radości. Pitagoras żył w VI / V wieku przed naszą erą, jego postulaty natomiast nie różnią się wiele od tego na co uwagę zwracają dzisiejsi wegetarianie, żyj i pozwól żyć innym stworzeniom. Nie jest to więc wymysł ani nowoczesny trend na bycie innym a filozofia stara jak nasza kultura.
W starożytnej Grecji, kolebce europejskiej kultury, wyodrębniła się jeszcze jedna grupa wegetarian, nie tylko Pitagoras i jego uczniowie. Mowa o wyznawcach orficyzmu. To religia, która wywodziła się z mitu o Dionizosie, jednym z greckich bogów. Jej wyznawcy wierzyli, że asceza i dieta wykluczająca mięso przyniesie im lepsze życie pozagrobowe. Orficy wierzyli w wędrówkę dusz i to, że ich dusza może w kolejnym wcieleniu stać się zwierzęciem.
Na dalekim wschodzie funkcjonowała cywilizacja zamieszkująca rejony dzisiejszych Indii. Jej członkowie wyznawali jainizm. Ludzie wierzący nie spożywali mięsa ponieważ według ich przekonań nie można było krzywdzić żadnych istot żywych, wszystkie istoty zgodnie z ich wiarą były sobie równe. Człowiek nie miał więc pozycji nadrzędnej nad zwierzętami.
W Indiach rozwinęło się wiele religii lub ruchów filozoficznych, które zakładają, że odstawienie mięsa wiąże się z oświeceniem człowieka i poprawieniem stanu jego duszy. Te religie to hinduizm i buddyzm. Zakaz jedzenia mięsa funkcjonuje tam w odniesieniu do konkretnych jego odmian jednak osoby, które bardzo poświęcają się religii powinny zrezygnować z jedzenia mięsa w ogóle. Prekursor buddyzmu, czyli sam Budda uważał, że wszystkie istoty żywe są równouprawnione do życia tak jak ludzie.
Wegetarianizm w średniowiecznej Europie?
Mimo że w średniowiecznej Europie najbardziej liczyło się oddanie Bogu, asceza, skromność i odmawianie sobie przyjemności, to o wstrzemięźliwości od spożycia mięsa bardzo szybko zapomniano. Wszyscy chcieli jeść mięso tak jak bogaci ludzie. Dla tych, którzy mogli sobie pozwolić na więcej, mięso stało się nieodzownym składnikiem diety. Znalazły się oczywiście światłe jednostki, które widziały w wegetarianizmie przejaw samolubnej natury człowieka i jego znieczulicy. Jednym z tych ludzi był niesamowicie sławny twórca, artysta i naukowiec Leonardo da Vinci. Wybitny człowiek renesansu zrezygnował z mięsa w bardzo młodym wieku i otwarcie o tym mówił. Ludzkie okrucieństwo było czymś co go odpychało i obrzydzało, o tej ciemnej stronie ludzkiej natury mówił takimi słowy „Człowiek jest królem zwierząt tylko dlatego, że jego brutalność przewyższa brutalność zwierzęcą. Żyjemy dzięki śmierci innych, jesteśmy chodzącymi grobami”. Wegetarian z przymusu w średniowieczu nie brakowało, większość ludzi cierpiała głód, ale osoby takie jak Leonardo da Vinci prawie się nie zdarzały, które mogły sobie pozwolić na zjedzenie mięsa ale z tego rezygnowały.
XIX wiek – wegetarianizm wrócił do łask
Wraz z wielkimi zmianami gospodarczymi, politycznymi i społecznymi zmienił się trochę sposób myślenia ludzi na temat zwierząt i jedzenia ich, ale tylko trochę. Na przełomie XVIII i XIX wieku żył George Bernard Shaw, artysta i filozof. Był on człowiekiem idącym pod prąd i niezważającym na ogół społeczeństwa, w 1925 roku wygrał Nagrodę Nobla. Wiadomo tez, że był on wegetarianinem. Uważał zwierzęta za swoich przyjaciół, istoty równe ludziom i wyraźnie zaznaczył, że przyjaciół się nie je.
Wiek XIX to też duże przemiany na skalę globalną w kwestii wegetarianizmu. W 1847 roku w Wielkiej Brytanii powstało pierwsze Vegetarian Society, którego głównym zadaniem było promowanie wegetarianizmu jako diety gwarantującej lepsze zdrowie. Podobne towarzystwo powołano do życia w Stanach Zjednoczonych Ameryki. Amerykańskie towarzystwo wegetarian kładło nacisk na pełnowartościową i zróżnicowaną dietę, a nie ograniczanie się do paru warzyw i mięsa.
Mit o tym, że w Polsce mięso się zawsze jadło i je, powinien już dawno zniknąć. W końcówce XIX i początku XX wieku powstawały w Polsce gazety o tematyce wegetariańskiej, gazety te zajmowały się tematem moralności oraz wpływem diety wegetariańskiej na zdrowie człowieka.
Na świecie coraz więcej osób decyduje się na dietę wegetariańską i wegańską, jest to jednak styl życia często wymagający zaangażowania czasu, ponieważ nadal ciężko czasem znaleźć wegetariański posiłek w menu lub rozkoszować się niedzielnym obiadem przy rodzinnym stole. Wiele osób spotyka się z krytyką tego sposobu życia, argumentując swoje stanowisko tym, że jest to niezdrowe, są to tylko wymysły dzisiejszych czasów i nigdy nikomu to nie służyło. Cóż wiele z tych osób się myli a dowodem na to jest chociażby ten artykuł.
